Przejdź do treści

Kometa Hyakutake w marcu 1996 roku. Zdj. H. Raab, E Kolmhofer


C/1996 B2 Hyakutake - odkryta 30 stycznia 1996 roku przez japońskiego astronoma amatora Yuji Hyakutake. Do jej odkrycia wykorzystał wielką lornetkę 25x150 mm. W momencie odnalezienia, kometa świeciła jasnością 11 magnitudo.

Po kilku dniach śledzenia obiektu oraz odnalezieniu obserwacji przedodkryciowych z 1 stycznia, wyznaczono jej elementy orbitalne. Okazało się, że kometa ma stać się atrakcyjnym obiektem do obserwacji gołym okiem, z północnej półkuli ziemi, co też miało miejsce. 25 marca 1996 roku wypadło bowiem największe zbliżenie do Ziemi na odległość 0,102 j.a. podczas którego kometa osiągnęła zerową wielkość gwiazdową. Końcem marca okołobiegunowe położenie pozwalało na całonocne obserwacje. Otoczka komety osiągnęła średnicę ponad dwóch stopni, a sam warkocz na ciemnym niebie osiągał długość ponad 70 stopni długości!

Pierwszego maja wypadało peryhelium w odległości 0,23 j.a., warunki do obserwacji były jednak wówczas były bardzo złe. Przed peryhelium słabnącą już kometę, mogli obserwować mieszkańcy południowej półkuli ziemi. W kwietniu blask komety spadał z +2 do około +4 magnitudo. Kometa porusza się po silnie wydłużonej orbicie eliptycznej, po której pełen obieg zajmuje ponad 100 tysięcy lat. Dokładne obserwacje wykazały że jądro miało przeciętne rozmiary w granicach 2-4 km średnicy, jednakże wysoka aktywność pozwoliła na uzyskanie sporej jasności, nadając komecie miano Wielkiej Komety 1996.


Jądro i strumienie wyrzucanej materii komety Hyakutake sfotografowane kosmicznym teleskopem Hubble'a


Huakutake była również pierwszą kometą jaką obserwowano w promieniowaniu rentgenowskim. Dzięki satelicie ROSAT zaobserwowano emisję promieniowania w wyniku zderzeń jonów azotu i tlenu z neutralnym wodorem.


Kometa Hyakutake w obrazie rentgenowskim.

Więcej informacji: