Dziś przypada maksimum jednego z najbardziej znanych rojów meteorów – Orionidów. Rój związany ze słynną kometą 1P/Halley ma swoje maksimum dla długości ekliptycznej Słońca równej 208 stopni co w tym roku przypada 21 października. Maksimum jest szerokie, płaskie i jak pokazują analizy rozciąga się mniej więcej od 19 do 23 października, jeśli więc dziś nie dopisze nam pogoda możemy wybrać się na obserwacje Orionidów także podczas kolejnych nocy.
Tegorocznym obserwacjom Orionidów sprzyja korzystna faza Księżyca który aktualnie znajduje się blisko nowiu. Radiant roju znajdujący się w pobliżu równika niebieskiego około północy wznosi się już wystarczająco wysoko nad horyzontem aby rozpocząć obserwacje (przy zbyt nisko położonym radiancie obserwowana ilość meteorów jest dużo niższa od oczekiwanej). Orionidy zazwyczaj popisują się umiarkowaną aktywnością z ZHR na poziomie 20, często jednak ich aktywność odbiega od normy. Podczas powrotów w latach 2006, 2007, 2008 i 2009 obserwowano aktywność na poziomie ZHR pomiędzy 40 a 70, wzrost ten spowodowany był rezonansowym oddziaływaniem planet olbrzymów. Długoletnie badania roju zdają się wskazywać na 12-letnią zmienność aktywności roju na poziomie ZHR pomiędzy 15 a 30. Jeśli jest to prawdą to aktualnie możemy spodziewać się wzrostu aktywności a ZHR podczas obecnego maksimum powinien być większy niż 20.
Aktywność Orionidów rozciąga się na ponad miesiąc, pierwsze meteory obserwowane są około 2 października, ostatnie w pierwszym tygodniu listopada. Maksimum jest płaskie, rozciąga się na kilka nocy, co więcej przed i po maksimum obserwuje się fluktuacje aktywności mogące krótkotrwale osiągać poziom głównego maksimum. Meteory są bardzo szybkie, łatwe do rozpoznania dzięki wyraźnie zauważalnym śladom widocznym tuż po zjawisku.
Więcej informacji o tym i o innych rojach meteorów można znaleźć pod adresem www.urania.edu.pl/almanach
Na zdjęciu: meteor z roju Orionidów zarejestrowany 22.10.2013 o godzinie 00:30:07 UT. Stacja PFN41 Twardogóra, Henryk Krygiel
