Astronomowie zaobserwowali zorzę polarną na obiekcie poza Układem Słonecznym. Zorza występuje na brązowym karle albo na gwieździe o bardzo małej masie (obiekt jest na granicy masy pomiędzy brązowymi karłami, a gwiazdami). Wyniki ukażą się w "Nature", podało je także amerykańskie National Radio Astronomy Observatory (NRAO).
Wyjątkowym obiektem z zorzą polarną jest LSR J1835+3259. Odległość do niego wynosi 18 lat świetlnych. Tego brązowego karła, albo skrajnie małomasywną gwiazdę, obserwowano za pomocą sieci radioteleskopów Karl G. Jansky Very Large Array (VLA), a także przy użyciu teleskopów optycznych: 10-metrowego Teleskopu Kecka na Hawajach i 5-metrowego Teleskopu Hale’a na górze Palomar.
Obserwacje zebrane razem wskazują, że na LSR J1835+3259 występują zorze polarne. 10 tysięcy razy silniejsze niż ich odpowiedniki znane w Układzie Słonecznym.
„Cała aktywność magnetyczna, którą obserwujemy na tym obiekcie może być wyjaśniona potężnymi zorzami polarnymi. Wskazuje to, że aktywność zorzowa zastępuje aktywność taką jak w koronie słonecznej, w przypadku brązowych karłów i mniejszych obiektów.” uważa Gregg Hallinan z California Institute of Technology (Caltech).
Odkrycie może mieć także skutki odnośnie badań nad planetami pozasłonecznymi (brązowe karły to obiekty o masach pośrednich między planetami, a gwiazdami). Wydaje się, iż zorza polarna na LSR J1835+3259 jest napędzana mechanizmem podobnym do obserwowanego na dużych planetach Układu Słonecznego (np. na Jowiszu). Mechanizm ten różni się od powstawania zórz polarnych na Ziemi, gdzie są one skutkiem oddziaływania pola magnetycznego naszej planety z wiatrem słonecznym.
Badania prowadził międzynarodowy zespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec i Rosji. Opis uzyskanych wyników ukaże się 30 lipca 2015 r. w najnowszym wydaniu czasopisma „Nature”.
Wyjątkowym obiektem z zorzą polarną jest LSR J1835+3259. Odległość do niego wynosi 18 lat świetlnych. Tego brązowego karła, albo skrajnie małomasywną gwiazdę, obserwowano za pomocą sieci radioteleskopów Karl G. Jansky Very Large Array (VLA), a także przy użyciu teleskopów optycznych: 10-metrowego Teleskopu Kecka na Hawajach i 5-metrowego Teleskopu Hale’a na górze Palomar.
Obserwacje zebrane razem wskazują, że na LSR J1835+3259 występują zorze polarne. 10 tysięcy razy silniejsze niż ich odpowiedniki znane w Układzie Słonecznym.
„Cała aktywność magnetyczna, którą obserwujemy na tym obiekcie może być wyjaśniona potężnymi zorzami polarnymi. Wskazuje to, że aktywność zorzowa zastępuje aktywność taką jak w koronie słonecznej, w przypadku brązowych karłów i mniejszych obiektów.” uważa Gregg Hallinan z California Institute of Technology (Caltech).
Odkrycie może mieć także skutki odnośnie badań nad planetami pozasłonecznymi (brązowe karły to obiekty o masach pośrednich między planetami, a gwiazdami). Wydaje się, iż zorza polarna na LSR J1835+3259 jest napędzana mechanizmem podobnym do obserwowanego na dużych planetach Układu Słonecznego (np. na Jowiszu). Mechanizm ten różni się od powstawania zórz polarnych na Ziemi, gdzie są one skutkiem oddziaływania pola magnetycznego naszej planety z wiatrem słonecznym.
Badania prowadził międzynarodowy zespół naukowców ze Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Niemiec i Rosji. Opis uzyskanych wyników ukaże się 30 lipca 2015 r. w najnowszym wydaniu czasopisma „Nature”.
Więcej informacji:
Ilustracja:
Artystyczna wizja zorzy polarnej na brązowym karle. Źródło: Chuck Carter i Gregg Hallinan, Caltech.
