Europejskie Obserwatorium Południowe (ESO) zaprezentowano nowe zdjęcie z teleskopu VLT przedstawiające Mgławicę Meduza. Nazwa obiektu nawiązuje do mitologicznej gorgony Meduzy, ale na szczęście spojrzenie na mgławicę nie grozi nam zamianą w kamień.
Mgławica Meduza, znana także jako jako Sharpless 2-274, Abell 21 albo PN A66 21, rozciąga się na cztery lata świetlne i jest oddalona od nas o około1500 lat świetlnych. Na niebie widać ją w konstelacji Bliźniąt, ale jest obiektem bardzo trudnym do zaobserwowania.
Meduza była w mitologii jedną z gorgon, potworem o włosach w postaci węży, którego spojrzenie zamieniało w kamień. W przypadku kosmicznej Mgławicy Meduza jesteśmy pod tym względem bezpieczni, co najwyżej może nam grozić chwila oszołomienia pod wpływem piękna obiektu. W mgławicy jako wężowe włosy można uznać serpentyny włókien świecącego gazu. Widzimy wiele różnych barw, a w szczególności czerwoną wskazującą na obecność wodoru oraz zieloną, czyli emisję zjonizowanego dwukrotnie tlenu [OIII].
Obiekt jest mgławicą planetarną, czyli jednym z etapów ewolucji gwiazd takich jak Słońce. Gdy gwiazda przejdzie fazę czerwonego olbrzyma i odrzuci swoje zewnętrzne warstwy, powstaje z nich mgławica, a w jej centrum mamy białego karła.
Przez początkowy okres po odkryciu Mgławicy Meduza w 1955 roku przez amerykańskiego astronoma George'a O. Abella, naukowcy zastanawiali się czy nie jest to pozostałość po supernowej. Jednak później, w latach siedemdziesiątych, udało się zmierzyć ruch materii w obłoku i inne jej własności, co potwierdziło że jest to mgławica planetarna.
Patrząc na zdjęcie można odnieść mylne wrażenie, że jasna gwiazda widoczna w pobliżu centrum, jest centralną gwiazdą mgławicy. W rzeczywistości to gwiazda TYC 776-1339-1 niezwiązana z mgławicą, leżąca przed nią. Centralną gwiazdą Meduzy jest słabsza, bardziej niebieska gwiazda położona nieco obok kształtu półksiężyca po prawej stronie zdjęcia.
Zdjęcie zostało uzyskane w ramach projektu Kosmicznych Klejnotów ESO (ESO Cosmic Gems), w ramach którego w czasie gdy duże teleskopy ESO nie prowadzą obserwacji naukowych, wykonywane są zdjęcia atrakcyjnych wizualnie obiektów astronomicznych, które potem są wykorzystywane do popularyzacji astronomii i do celów edukacyjnych.
Mgławica Meduza, znana także jako jako Sharpless 2-274, Abell 21 albo PN A66 21, rozciąga się na cztery lata świetlne i jest oddalona od nas o około1500 lat świetlnych. Na niebie widać ją w konstelacji Bliźniąt, ale jest obiektem bardzo trudnym do zaobserwowania.
Meduza była w mitologii jedną z gorgon, potworem o włosach w postaci węży, którego spojrzenie zamieniało w kamień. W przypadku kosmicznej Mgławicy Meduza jesteśmy pod tym względem bezpieczni, co najwyżej może nam grozić chwila oszołomienia pod wpływem piękna obiektu. W mgławicy jako wężowe włosy można uznać serpentyny włókien świecącego gazu. Widzimy wiele różnych barw, a w szczególności czerwoną wskazującą na obecność wodoru oraz zieloną, czyli emisję zjonizowanego dwukrotnie tlenu [OIII].
Obiekt jest mgławicą planetarną, czyli jednym z etapów ewolucji gwiazd takich jak Słońce. Gdy gwiazda przejdzie fazę czerwonego olbrzyma i odrzuci swoje zewnętrzne warstwy, powstaje z nich mgławica, a w jej centrum mamy białego karła.
Przez początkowy okres po odkryciu Mgławicy Meduza w 1955 roku przez amerykańskiego astronoma George'a O. Abella, naukowcy zastanawiali się czy nie jest to pozostałość po supernowej. Jednak później, w latach siedemdziesiątych, udało się zmierzyć ruch materii w obłoku i inne jej własności, co potwierdziło że jest to mgławica planetarna.
Patrząc na zdjęcie można odnieść mylne wrażenie, że jasna gwiazda widoczna w pobliżu centrum, jest centralną gwiazdą mgławicy. W rzeczywistości to gwiazda TYC 776-1339-1 niezwiązana z mgławicą, leżąca przed nią. Centralną gwiazdą Meduzy jest słabsza, bardziej niebieska gwiazda położona nieco obok kształtu półksiężyca po prawej stronie zdjęcia.
Zdjęcie zostało uzyskane w ramach projektu Kosmicznych Klejnotów ESO (ESO Cosmic Gems), w ramach którego w czasie gdy duże teleskopy ESO nie prowadzą obserwacji naukowych, wykonywane są zdjęcia atrakcyjnych wizualnie obiektów astronomicznych, które potem są wykorzystywane do popularyzacji astronomii i do celów edukacyjnych.
Więcej informacji:
Źródło: ESO
Na zdjęciu:
Mgławica Meduza sfotografowana przez teleskop VLT. Źródło: ESO.
